MELDA-HARUN
İTİRAF SAHNESİ
MELDA:Harun,ben düşündüğün kişi değilim belki de.
HARUN:Bu da ne demek.
MELDA:Sana bazı yalanlar söyledim.
HARUN:Yalanlar mı?
MELDA:Evet,off çok utanıyorum.Beni ilk kez eve bıraktığın günü hatırladın mı?
HARUN:Evet.
MELDA:Ben orda oturmuyorum.Basit bir mahallede, basit bir evde yaşıyoruz.Kardeşlerim benim aldığım maaş sayessinde okuyor.Babam da makina mühendisi değil.Küçük bir tamirhanesi olan basit bir motor ustası.
HARUN:Neden böyle birşey yaptın?
MELDA:Bilmiyorum.Belki de şirkette horgörülmek,küçük düşürülmekten korktum.Belki de aradaki uçurumun kariyerimi etkileyebileceğini düşündüm.Ne bileyim işte.Kimse bu yalanı farketmeyecekti.Ama sonra seninle tanışınca ve yakınlaşınca ne kadar aptalca birşey yaptığımı anladım.Ama artık çok geçti.Yani evlilik teklifi yaptığın insan böyle biri işte;hayatından,ailesinden,mahallesinden utanan biri.Bu yüzden sana çok istememe rağmen evet diyemedim.Evet,evet,evet diye binlerce kez haykıramadım.Gerçeği öğrenseydim belki de...
Birşeyler söyle Harun;istersen beni aşağıla,bağır,çağır ama lütfen birşeyler söyle...Ya ben böyle bir aileden kız almam de,yaptığım evlenme teklifini unut de,herşeye razıyım ama lütfen konuş benimle.
Anlıyorum,haklısın,tamam,tamam.Yarın şirketten ayrılıcam.